Στις 3 και 4 Δεκεμβρίου 2011 η ομάδα πεζοπορίας του Μικρόπολις σε συνεργασία με την Αντιεξουσιαστική Κίνηση Θεσ/νικης πραγματοποίησε 2μερη εξόρμηση στον Όλυμπο με πεζοπορικές διαδρομές και εκδήλωση με θέμα τον Λήσταρχο Φώτη Γιαγκούλα.
Το Σάββατο 3/12/2011 ξεκινήσαμε από το Μικρόπολις με προορισμό την τοποθεσία Κρεβάτια (πρόκειται για ένα μεγάλο οροπέδιο) όπου βρίσκεται το καταφύγιο της διανυκτέρευσης μας και η εκδήλωση.
Μετά την άφιξη μας στο καταφύγιο και τις πρώτες εντυπώσεις από το τοπίο γύρω μας, ξεκινήσαμε την ανάβαση μας για την κορυφή Μπαρμπαλάς (1.842μ) παίρνοντας τη ράχη πάνω από το καταφύγιο, μέσα σ΄ ένα πανέμορφο πευκοδάσος, έχοντας αριστερά μας το ρέμα του Παπά.
Βαδίζοντας περίπου 2-2.30 ώρες σε μια διαδρομή αρκετά δύσκολη και κουραστική (ήταν συνέχεια ανηφορική και με μεγάλη κλίση) φτάσαμε στην κορυφή όπου μας αποζημίωσε η μοναδική θέα προς το Ξερόλακι και τις ψηλές κορυφές του βορειοδυτικού Ολύμπου, (την πιο άγρια και παρθένα πλευρά του Ολύμπου).
Μετά την επιστροφή μας στο καταφύγιο και την απαραίτητη ξεκούραση ,ακολούθησε η εκδήλωση για το Λήσταρχο Φώτη Γιαγκούλα με ομιλητή τον κ. Γεώργιο Χατζή (συγγραφέα του βιβλίου ΓΙΑΓΚΟΥΛΑΣ-ΛΗΣΤΑΡΧΟΙ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ από τις εκδόσεις ΜΑΤΙ) ο οποίος μας βοήθησε να κατανοήσουμε την κουλτούρα των ανθρώπων που “έβγαιναν στο κλαρί” και φώτισε μια άγνωστη σε πολλούς πλευρά της Ιστορίας, που κατά κάποιο τρόπο έχει αποσιωπηθεί από πολλά βιβλία νεότερης ελληνικής Ιστορίας. Αυτή η έλλειψη πληροφοριών και το ανεκμετάλλευτο υλικό στα τοπικά αρχεία ήταν τα ερεθίσματα που ώθησαν τον κ.Χατζή (με καταγωγή από τα χωριά του Ολύμπου) να ασχοληθεί με αυτό το θέμα και τη συγγραφή του βιβλίου όπως μας ανέφερε κι ο ίδιος.
Τελικά ποιοι ήταν οι παράνομοι? Αυτοί που έβγαιναν στο κλαρί ή αυτοί που τους ανάγκαζαν να βγουν στο κλαρί?
Το φαινόμενο της ληστείας συνδέεται με την δομή και την οργάνωση των ταξικών κοινωνιών, με την καταπίεση, με την αδικία και την περιθωριοποίηση των κοινωνικών μαζών. Ορατές αιτίες του φαινομένου η ρημαγμένη Ελλάδα, η αντιβασιλεία του Όθωνα (με τον αυταρχισμό και την καταπίεση και την αδυναμία να αντιληφθεί την πολυσύνθετη ελληνική κοινωνία), ο παραγκωνισμός, η περιθωριοποίηση από το επίσημο κράτος όλων των οπλαρχηγών, οι οξυμένες κοινωνικές αντιθέσεις και το άλυτο πρόβλημα των εθνικών γαιών. Η ληστεία έχει πλατειά διάδοση στους πολυάριθμους ποιμενικούς πληθυσμούς κυρίως στην ηπειρωτική ελλάδα. Μεταξύ των ληστών και των τσομπάνηδων δημιουργήθηκαν ισχυροί δεσμοί. Η ελεύθερη ζωή στα βουνά μακριά από κάθε έλεγχο στρατιωτικής και πολιτικής εξουσίας, είναι αυτό που παίζει πρωταρχικό ρόλο στον τρόπο ζωής των βοσκών αλλά κι των ληστών. Ο ληστής είναι κυριολεκτικά ριζωμένος σε παραδοσιακές καθημερινές συνήθειες και αντιλήψεις με χαρακτήρα και δυνατότητες που διαφέρουν από αυτές των μόνιμων κατοίκων του κόσμου και ειδικά του κάμπου. Η μόνιμη εγκατάσταση ( το να έχω σπίτι στο χωριό), η σταθερή κατοικία, τα συγκεκριμένα υλικά-περιουσιακά στοιχεία σημαίνουν για τον ληστή μια αρρωστημενή μίζερη και συμβιβασμένη ζωή. Αντιθέτως αυτοί επιλέγουν την Ελευθερία, την ομορφιά, την ανεξαρτησία και την αντιεξουσία. Μια από τις βασικές τους αρχές ήταν ότι δεν ήθελαν να έχουν καμία σχέση ή καμιά ροπή ως προς τα περιουσιακά στοιχεία.
Οταν τελείωσε η ομιλία του κ.Χατζή και η συζήτηση που ακολούθησε μας περίμενε το καλύτερο, μια καλοβρασμένη,γευστικότατη και ζεστή σούπα πατσά (από τα χέρια και την υπομονή του Δημήτρη).
Την επόμενη μέρα Κυριακή 4/12/2011 μετά το πρωινό μας, ξεκινήσαμε την πορεία μας για το αλώνι του Παπά, μια εύκολη διαδρομή,τουλάχιστον στο πρώτο κομμάτι της (μέχρι να περάσουμε απέναντι από το ρέμα) που δυσκόλεψε λίγο μετά λόγω της ανηφορικής πορείας της. Αφού φτάσαμε, ξεκουραστήκαμε και δροσιστήκαμε απολαμβάνοντας τη θέα των κορυφών γύρω μας, ξεκινήσαμε για το τελευταίο κομμάτι της διαδρομής. Ήταν η κατάβαση μας από το ρέμα του Παπά, μια ωραία διαδρομή μέσα σε δάσος απο πεύκα, οξιές και πιο χαμηλή βλάστηση με πουρνάρια, κουμαριές και άλλα παρόμοια είδη με τερματισμό την τοποθεσία Αγ. Τριάδα, διάρκειας περίπου 3 ώρες.
Και όπως ξέρουμε όλοι μας στο τέλος κάθε ιστορίας υπάρχει και ένα καλό τσιμπούσι...... σε κάποια ταβέρνα με αρνάκι και κοντοσούβλι.
Έτσι με όλες μας τις αισθήσεις μας ικανοποιημένες, πήραμε τον δρόμο του γυρισμού..........μέχρι την επόμενη εξόρμηση.
Το Σάββατο 3/12/2011 ξεκινήσαμε από το Μικρόπολις με προορισμό την τοποθεσία Κρεβάτια (πρόκειται για ένα μεγάλο οροπέδιο) όπου βρίσκεται το καταφύγιο της διανυκτέρευσης μας και η εκδήλωση.
Μετά την άφιξη μας στο καταφύγιο και τις πρώτες εντυπώσεις από το τοπίο γύρω μας, ξεκινήσαμε την ανάβαση μας για την κορυφή Μπαρμπαλάς (1.842μ) παίρνοντας τη ράχη πάνω από το καταφύγιο, μέσα σ΄ ένα πανέμορφο πευκοδάσος, έχοντας αριστερά μας το ρέμα του Παπά.
Βαδίζοντας περίπου 2-2.30 ώρες σε μια διαδρομή αρκετά δύσκολη και κουραστική (ήταν συνέχεια ανηφορική και με μεγάλη κλίση) φτάσαμε στην κορυφή όπου μας αποζημίωσε η μοναδική θέα προς το Ξερόλακι και τις ψηλές κορυφές του βορειοδυτικού Ολύμπου, (την πιο άγρια και παρθένα πλευρά του Ολύμπου).
Μετά την επιστροφή μας στο καταφύγιο και την απαραίτητη ξεκούραση ,ακολούθησε η εκδήλωση για το Λήσταρχο Φώτη Γιαγκούλα με ομιλητή τον κ. Γεώργιο Χατζή (συγγραφέα του βιβλίου ΓΙΑΓΚΟΥΛΑΣ-ΛΗΣΤΑΡΧΟΙ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ από τις εκδόσεις ΜΑΤΙ) ο οποίος μας βοήθησε να κατανοήσουμε την κουλτούρα των ανθρώπων που “έβγαιναν στο κλαρί” και φώτισε μια άγνωστη σε πολλούς πλευρά της Ιστορίας, που κατά κάποιο τρόπο έχει αποσιωπηθεί από πολλά βιβλία νεότερης ελληνικής Ιστορίας. Αυτή η έλλειψη πληροφοριών και το ανεκμετάλλευτο υλικό στα τοπικά αρχεία ήταν τα ερεθίσματα που ώθησαν τον κ.Χατζή (με καταγωγή από τα χωριά του Ολύμπου) να ασχοληθεί με αυτό το θέμα και τη συγγραφή του βιβλίου όπως μας ανέφερε κι ο ίδιος.
Τελικά ποιοι ήταν οι παράνομοι? Αυτοί που έβγαιναν στο κλαρί ή αυτοί που τους ανάγκαζαν να βγουν στο κλαρί?
Το φαινόμενο της ληστείας συνδέεται με την δομή και την οργάνωση των ταξικών κοινωνιών, με την καταπίεση, με την αδικία και την περιθωριοποίηση των κοινωνικών μαζών. Ορατές αιτίες του φαινομένου η ρημαγμένη Ελλάδα, η αντιβασιλεία του Όθωνα (με τον αυταρχισμό και την καταπίεση και την αδυναμία να αντιληφθεί την πολυσύνθετη ελληνική κοινωνία), ο παραγκωνισμός, η περιθωριοποίηση από το επίσημο κράτος όλων των οπλαρχηγών, οι οξυμένες κοινωνικές αντιθέσεις και το άλυτο πρόβλημα των εθνικών γαιών. Η ληστεία έχει πλατειά διάδοση στους πολυάριθμους ποιμενικούς πληθυσμούς κυρίως στην ηπειρωτική ελλάδα. Μεταξύ των ληστών και των τσομπάνηδων δημιουργήθηκαν ισχυροί δεσμοί. Η ελεύθερη ζωή στα βουνά μακριά από κάθε έλεγχο στρατιωτικής και πολιτικής εξουσίας, είναι αυτό που παίζει πρωταρχικό ρόλο στον τρόπο ζωής των βοσκών αλλά κι των ληστών. Ο ληστής είναι κυριολεκτικά ριζωμένος σε παραδοσιακές καθημερινές συνήθειες και αντιλήψεις με χαρακτήρα και δυνατότητες που διαφέρουν από αυτές των μόνιμων κατοίκων του κόσμου και ειδικά του κάμπου. Η μόνιμη εγκατάσταση ( το να έχω σπίτι στο χωριό), η σταθερή κατοικία, τα συγκεκριμένα υλικά-περιουσιακά στοιχεία σημαίνουν για τον ληστή μια αρρωστημενή μίζερη και συμβιβασμένη ζωή. Αντιθέτως αυτοί επιλέγουν την Ελευθερία, την ομορφιά, την ανεξαρτησία και την αντιεξουσία. Μια από τις βασικές τους αρχές ήταν ότι δεν ήθελαν να έχουν καμία σχέση ή καμιά ροπή ως προς τα περιουσιακά στοιχεία.
Οταν τελείωσε η ομιλία του κ.Χατζή και η συζήτηση που ακολούθησε μας περίμενε το καλύτερο, μια καλοβρασμένη,γευστικότατη και ζεστή σούπα πατσά (από τα χέρια και την υπομονή του Δημήτρη).
Την επόμενη μέρα Κυριακή 4/12/2011 μετά το πρωινό μας, ξεκινήσαμε την πορεία μας για το αλώνι του Παπά, μια εύκολη διαδρομή,τουλάχιστον στο πρώτο κομμάτι της (μέχρι να περάσουμε απέναντι από το ρέμα) που δυσκόλεψε λίγο μετά λόγω της ανηφορικής πορείας της. Αφού φτάσαμε, ξεκουραστήκαμε και δροσιστήκαμε απολαμβάνοντας τη θέα των κορυφών γύρω μας, ξεκινήσαμε για το τελευταίο κομμάτι της διαδρομής. Ήταν η κατάβαση μας από το ρέμα του Παπά, μια ωραία διαδρομή μέσα σε δάσος απο πεύκα, οξιές και πιο χαμηλή βλάστηση με πουρνάρια, κουμαριές και άλλα παρόμοια είδη με τερματισμό την τοποθεσία Αγ. Τριάδα, διάρκειας περίπου 3 ώρες.
Και όπως ξέρουμε όλοι μας στο τέλος κάθε ιστορίας υπάρχει και ένα καλό τσιμπούσι...... σε κάποια ταβέρνα με αρνάκι και κοντοσούβλι.
Έτσι με όλες μας τις αισθήσεις μας ικανοποιημένες, πήραμε τον δρόμο του γυρισμού..........μέχρι την επόμενη εξόρμηση.
