Το κείμενο αυτό είναι μια απόπειρα για το ξεκίνημα ενός διαλόγου· δεν αντικαθιστά την άμεση επικοινωνία, αλλά την επιδιώκει. Θέλουμε να δημιουργήσουμε συνθήκες που να ενθαρρύνουν την έκφραση και την επικοινωνία μεταξύ δυο κόσμων: των παιδιών και των ενηλίκων. Ο τρόπος διαπαιδαγώγησης των παιδιών του σήμερα αντικατοπτρίζει την κοινωνία του μέλλοντος, έτσι “δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να πούμε στα παιδιά μας πως να φτιάξουν το μέλλον τους, αφού αποδειχτήκαμε ακατάλληλοι να φτιάξουμε το δικό μας παρόν”1.
Η ιδέα για την δημιουργία ενός ανεξάρτητου χώρου μόνο για παιδιά προέκυψε από την καθημερινή αναγκαιότητα των ίδιων των γονιών και των παιδιών τους. Στην συνέχεια ενδιαφέρθηκαν κι άλλοι άνθρωποι να συμβάλλουν στην δημιουργία ενός περιβάλλοντος, κατάλληλα φτιαγμένο για παιδιά, όπου θα μπορούν να τον χρησιμοποιούν σύμφωνα με τις δικές τους επιθυμίες. Βέβαια εκτός από τις δημιουργικές δραστηριότητες, ένα άλλο ζητούμενο είναι να ανοίξει μια ουσιαστική συζήτηση γύρω από ζητήματα που αφορούν την εκπαίδευση αλλά και την ζωή των παιδιών στο οικογενειακό περιβάλλον.
Σχετικά με την λειτουργία του χώρου, ξεκινά με οργανωμένες δραστηριότητες κάθε Κυριακή (12.00 με 17.00), με σκοπό να επεκταθεί σε όλη την διάρκεια τις βδομάδας, ανάλογα με τις εκάστοτε διαθεσιμότητες. Όμως, ακόμη και τις καθημερινές, ο χώρος θα είναι ανοιχτός για γονείς και παιδιά. Σκοπός λοιπόν του εγχειρήματος, εκτός από τη φύλαξη και τη διασκέδαση των παιδιών, είναι και η δημιουργία μιας ατμόσφαιρας που να ενθαρρύνει την αυτονόμηση των παιδιών, να δίνει ερεθίσματα για πρωτοβουλίες και από τους μικρούς και από μεγάλους και την δημιουργία σχέσεων που σέβονται την ατομικότητα του καθένα.
Ο χώρος για τα παιδιά είναι ακόμη μία δραστηριότητα στα πλαίσια του Κοινωνικού Χώρου για την Ελευθερία-Μικρόπολις, δεν παύει όμως να είναι ένα αυτόνομος χώρος όπου οι αποφάσεις παίρνονται από τον κόσμο που συμμετέχει και τα έξοδα καλύπτονται από τους ίδιους τους συμμετέχοντες.
Τέλος, ας αναρωτηθούμε πως αν δεν ενδιαφερθούμε με ειλικρίνεια για την εξέλιξη και την αυτονομία των παιδιών είναι σα να αποδεχόμαστε μια κοινωνία δίχως μέλλον, γιατί “Τα παιδιά σου δεν είναι παιδιά σου, είναι οι γιοι και οι κόρες της επιθυμίας της Ζωής για τη Ζωή. Γιατί η ζωή τους είναι το μέσο κι όχι η αρχή, κι ας μένουν κοντά σου, δεν ανήκουν σε εσένα...”2
Διαχειριστική συνέλευση του χώρου για παιδιά
1Βίλχεμ Ραϊχ:Τα παιδιά του μέλλοντος 1984
2Χαλίλ Γκιμπράν:Για τα παιδιά
